Μια αλυσίδα
δένει το πόδι σου
μα δεν τη βλέπεις
το πρωί πας στη δουλειά
ικανοποιημένος
που δεν είσαι άνεργος
δύσκολη η εποχή
γυρνάς μετά στο σπίτι
σκαλίζεις τον κήπο
διαβάζεις
ύστερα φοράς τις φόρμες
και πας περίπατο
στους ίδιους δρόμους
κάθε μέρα
πίνεις ένα καφέ
στο ίδιο μαγαζί
μετά στο σπίτι
αυτή είναι η βόλτα σου
στο προαύλιο της φυλακής
στην οποία ζεις.
Καλη Κυριακη Γρηγορη , υπεροχο !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ, Εύη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτρεψέ μου, Γρηγόρη, να παραθέσω την τελευταία μου αναρτημένη σκέψη που μιλά ακριβώς για τις εσωφυλακές και τους φόβους μας που μάς δένουν σ' αυτές:
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτροπή λοιπόν:
~Επίθεση~
Όσο κοιμάται ο Δαίμονας
η Ψυχή σου τρέμει.
Ξύπνησέ τον λοιπόν
για να μπορέσεις
να τον νικήσεις.
-----
Χρωστάμε στον Εαυτό μας μία τουλάχιστον Απόδραση!