Στην μικρή αυλή
φύτεψα τριανταφυλλιές.
Τη μοναξιά μου
τη μοιράστηκα μ' ένα σκύλο.
Το σπίτι
χρόνια τώρα
το έκανα βιβλιοθήκη,
θάλασσα να κολυμπώ
να μη θυμάμαι
εσένα.
Σαν οαση ακουγεται , μοναδικο, σαν να εμπεριεχει κι αλλα στοιχεια, νοσταλγια αγαπη λησμονια το ονειρο που ειναι κλεμμενο, ποσο βαρετες μου ακουγονται οι ακομη κι οι συνθετες λεξεις στην ποιηση, οταν βρισκω κατι που το οδηγησε η καρδια να γραφτει με ευχαριστει σαν να βλεπω καθαρα παιδικα ματια να λαμπυριζουν
Σαν οαση ακουγεται , μοναδικο, σαν να εμπεριεχει κι αλλα στοιχεια, νοσταλγια αγαπη λησμονια το ονειρο που ειναι κλεμμενο, ποσο βαρετες μου ακουγονται οι ακομη κι οι συνθετες λεξεις στην ποιηση, οταν βρισκω κατι που το οδηγησε η καρδια να γραφτει με ευχαριστει σαν να βλεπω καθαρα παιδικα ματια να λαμπυριζουν
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Ελευθερία, με συγκινείς!
ΔιαγραφήΞαναδιαβάζεται και μένει!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ Αιμίλιε!
Διαγραφή